Dave the Diver review - Intens en relaxerend - Digitaal en Analoog (2024)

In de afgelopen paar weken was ik aan het verhuizen. Dat betekent dat ik nergens tijd voor had. Wel heb ik tussendoor wat Dave the Diver zitten spelen. Dus daar ga ik nu lekker een review over schrijven.

Slachtoffer van goedaardigheid

In Dave the Diver speel je als de titulaire Dave, die lekker aan het zonnen is op vakantie. Hij krijgt een telefoontje van Cobra, een opportunistische vriend gedreven door geld. Dave laat zijn vakantie vallen bij de belofte van sushi. Eenmaal aangekomen blijkt echter dat hij hier niet is om die sushi te eten. Zijn taak is om vis te vangen voor het restaurant.

Door zijn goedgeaardheid en gebrek aan het woordje ‘nee’ in zijn vocabulaire raakt Dave in allerlei problemen verzeild, dit is slechts de eerste. Na een dag hard werken met een duikpak en een harpoen pusht Cobra hem nog eens om het eten te serveren aan de klanten. Ook helpt hij een student en een archeoloog met hun onderzoeken, een verzamelaar met het verzamelen van kaarten en meer.

Waarschijnlijk is Dave vroeger gepest en komt dit hieruit voort. Want Dave is, het moet even gezegd worden, aan de gezette kant. Hij heeft daar zelf al lang vrede mee, wat goed is voor representatie in de videogamewereld. Niet alle personages hoeven fitte, goedgevormde Adonissen te zijn. Een beetje Dave op zijn tijd is prima. Zeker als hij dan zo’n goedzak is.

Gelukkig betekent deze goedgeaardheid voor ons dat we op allerlei avontuurtjes mogen. En dat is alleen maar leuk. Dus petje af voor deze goedzak. Die bovendien een hoop skills heeft als een diepzeeduiker.

Twee genres

Ontwikkelaar Mintrocket dacht dat Dave the Diver aan één genre niet genoeg heeft. Daarom mengt het twee samen tot een geheel andere game. Dit soort games staat mij wel aan. Bovendien lijkt in dat opzicht aardig op Moonlighter, waar ik niets op tegen heb.

Aan de ene kant is dit een restaurantsimulator, waarin je dagelijks moet bepalen wat er op het menu komt te staan. Het koken hoef je gelukkig niet zelf te doen, dat doet chef Bancho voor je. Maar je zal wel heen en weer moeten rennen tussen de keuken en je klanten, want het eten serveert zichzelf niet. Daarnaast moet je ook drankjes schenken, wat weer een eigen minigame is.

Restaurant Bancho is een sushi restaurant naast tropische wateren. Dat betekent dat de vis lekker vers gevangen wordt, wat top is. Het nadeel? Dat vangen moet jij doen in de lichtste van Roguelites. Ik zeg licht, want hoewel het inderdaad roguelite elementen heeft ligt de uitdaging lekker laag en ligt de focus vooral op de schoonheid van de zee en het verkennen daarvan. Af en toe zijn er gevaren en je wordt wel gestraft voor doodgaan, maar maak je er maar niet al te druk om.

Stress en relaxatie

Dave the Diver heeft een vreemde combinatie van stress en zen. Hoewel je voor beide spelelementen veel rond aan het rennen (of zwemmen) bent en je dingen op tijd geregeld moeten zijn, is de uitdaging redelijk laag. Het koken wordt voor je gedaan en als je een gerecht oppakt wordt de betreffende klant gehighlight. Je hoeft er dus niet zoveel over na te denken.

Het duiken is iets intensiever, maar als je het vergelijkt met andere roguelites is dit misschien wel de tamste die ik ken. De ‘Blue Hole’ waar je in duikt is een mysterieuze plek die elke keer dat je erin gaat anders is. Waarom dat zo is weet niemand. Voor jou betekent dit dat je elke keer dat je het water in duikt opnieuw de omgeving moet verkennen.

Je hebt een timer in de vorm van je zuurstofflessen die genadeloos door blijven tellen. Deze zijn bovendien je levenspunten, want als de paar agressieve vissen die er zijn een hapje uit je nemen verlies je zuurstof. Dit kan betekenen dat je uitgedachte plan plots niet meer werkt omdat je een keer of twee wordt gebeten door iets kleins als een haai.

Gelukkig zijn er ook kersverse zuurstofflessen te vinden op de zeebodem. Hoe die daar komen moet je maar even niet te hard over nadenken. Het betekent dat je lekker je tijd aan kan lengen en langer kan blijven verkennen/vangen. Dat is fijn, want de zee is een mooie plek om in rond te zwemmen. En dat geeft lekker rust. In de realiteit kom je alleen zuurstoftekort als je in een heftig gevecht terecht komt. Anders is je draaggewicht meestal het knelpunt dat jou terug naar het oppervlakte brengt. Vreemd, dat is niet hoe zwaartekracht hoort te werken.

Hier staat wel tegenover dat je op de verkeerde plek bent als je uitdaging zoekt. Dave the Diver is daar iets te simpel voor. Dus houd dat in je achterhoofd.

De mysterie van de diepte

Natuurlijk zit er meer achter Dave the Diver dan simpelweg vissen en eten serveren. Het speelt zich af in de diepten van het water, wat uiteraard betekent dat er een mysterieus mysterie moet zijn.

Hoe de ‘Blue Hole’ werkt is opzich al een hoofdkrabbertje die je langzaam maar zeker ontvouwt, maar je leert bovendien ook dat het te maken heeft met een ‘verloren’ civilizatie die onderwater leeft.

Het is leuk uit te zoeken wat er aan de hand is, maar het moet niet wegnemen van de relaxte gameplayloop. Gelukkig weet Mintrocket de juiste balans hierin te vinden en wordt het verhaal nooit irritant. Voor progressie zal je wel verder moeten met het mysterie, maar niets pusht je om dat te doen. Dus als je lekker rustig door wil blijven vissen kan je dat lekker doen.

Serieus op een grappige manier

Deze subtitel klinkt misschien vreemd, maar serieus doen om grappig te zijn is een soort comedie die ik kan waarderen. Denk aan kapitein Holt in Brooklyn 99 of de Yakuza games. De manier waarop personages de kleinste dingen bijzonder serieus nemen zorgt er juist voor dat het voor ons erg grappig is.

Het Yakuza voorbeeld wil ik nog even aanhalen, want dat is de tak van humor die Dave the Diver inslaat. Er zijn een aantal dingen die je kan opwaarderen of vrijspelen in de game. En elke keer dat dat gebeurt krijg je een heerlijke, over de top cutscene die een grijns op mijn gezicht zet. Ontdek je een nieuw recept, of doe je onderzoek om een bestaande te verbeteren? Dan doet chef Bancho dat met een intensiteit waar je ‘u’ tegen mag zeggen. Hetzelfde geldt voor wapenexper Duf als die iets nieuws voor je maakt.

Je kan de cutscenes overslaan, maar waarom zou je? Ze zijn bijzonder grappig en zelfs als ik een specifiek filmpje al vijf keer heb gezien laat ik het lekker uitspelen. De pixelart maakt het contrast tussen hoe serieus de personages zijn en hoe grappig het is voor ons alleen maar beter.

Geen korte game

Als ik Dave the Diver ergens minpunten voor moet geven, dan is het dat het geen korte game is. Niet dat de game te lang is voor wat het is, hoewel de pacing wel een beetje aan de trage kant is. Nee, mijn probleem is meer dat een lange game niet is wat ik wil van een indie game. We hebben meer korte games nodig!

Er zijn dit jaar teveel goede games uitgekomen. Het ultieme luxeprobleem wat ervoor zorgt dat de lijstt games die ik wil spelen steeds maar groter wordt. Ik wil nog aan de slag met Spider-Man 2, Final Fantasy 16 en Lies of P. Maar daar kom ik voorlopig niet aan toe.

Dus ik had liever gehad dat Dave the Diver pakweg tien uur lang was en ik daarna iets anders op kon pakken. Dit probleem wordt iets minder doordat het iets is dat je redelijk gemakkelijk tussendoor kan spelen met de relatief simpele gameplay. Maar dit is een review, dus ik moet ook minpunten opnoemen.

Conclusie

Dave the Diver is een bijzonder leuke indie-game die restaurant management en roguelite combineert op een bijzonder leuke manier. Ondertussen simplificeert het de twee genoeg dat je de game kan spelen zonder écht te stressen en is het juist aardig zen. Wel had ik het graag wat korter gezien en is de game soms iets té simpel. Maar je kan niet alles hebben.

Dave the Diver is te spelen op Nintendo Switch en pc. Voor deze review speelde ik op de Switch.

Oordeel: 8,5