Dave the Diver Review – Meerdere games in één (2024)

Uit het niets duikt Dave the Diver op als één van de grootste indiehits van het jaar. Met name de kenmerkende stijl is om je vingers bij af te likken en springt direct in het oog. Dat alleen al maakt Dave the Diver een aanlokkelijke game. Achter die uitnodigende grafische stijl schuilt ook nog eens een uitstekende gameplay loop waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen.

Twee werelden

Een aantal jaren geleden heb ik zelf voor het eerst mogen duiken. Dat was een ervaring om nooit te vergeten. Onder water is het een hele andere wereld, die bol staat van onontdekte mysteries en bijzondere vissoorten. Hoe dieper je gaat, des te vreemder de wezens die je tegenkomt. Iedereen kan zich de vis met een soort koplamp nog wel herinneren uit Finding Nemo. De realiteit staat daar bijzonder genoeg niet ver vanaf.

Ook in Dave the Diver is deze wereld op een bijzondere manier na gemaakt. Deze RPG bestaat uit verschillende gameplayloops. Eén daarvan draait om de duikavonturen van hoofdpersonage Dave, een ietwat gezette duiker. Heel makkelijk heeft Dave het niet, want er worden te pas en te onpas grappen gemaakt over de bouw van Dave. Die eerste loop waar je Dave onder controle neemt is direct mijn favoriete. Hierin toont Dave the Diver al meteen de prachtige graphics die zo'n 2.5D pixel art kunstwerk kan huisvesten. Het is in dit genre denk ik één van de mooiste games die ik in tijden heb gezien. Dat is voornamelijk te danken aan de heldere kleuren en de mooie belichting die de game heeft. Niet alleen de sprites van de personages en de vissen die je in de wereld van Dave the Diver tegenkomt zijn mooi vormgegeven, maar ook de achtergronden zitten boordevol met interessante details waardoor je je ogen uitkijkt.

Dave duikt niet overal even diep

Het doel van de game is dus om tijdens zo'n trip vissen te vangen om deze uiteindelijk te kunnen gebruiken in een sushirestaurant. Met de opbrengsten van dat restaurant kunnen er weer upgrades gekocht worden voor het pak van Dave, zijn wapens, zijn luchtfles en ga zo maar door. Waar de game op het begin nog wat oppervlakkig lijkt, krijgt de speler naar verloop van tijd eindeloos veel opties toebedeeld. Zo kunnen er wapens worden gevonden in de wereld, waarmee je nieuwe blueprints vrij kunt spelen. Deze blueprints worden gebruikt om nieuwe wapens te craften.

Op bepaalde vlakken gaat de game dus best wel de diepte in, maar na een tijdje wordt de combat wel meer van hetzelfde. Dave beschikt enkel over een melee wapen en een harpoen of pistool. Je hebt dus slechts twee slots aan abilities die echt belangrijk zijn. De game probeert op meerdere borden tegelijk te schaken en dat lijkt ten koste te gaan van de combat. Je brengt een groot gedeelte van de game namelijk wel onder water door. De game nodigt ondanks dat wel uit om dit te blijven doen, mede door een interessant verhaal wat grotendeels aan dit gedeelte is gekoppeld.

Op zo'n duikexpeditie kom je erachter dat Dave the Diver wel de ultieme comfy game is, die rechtstreeks in het straatje van Stardew Valley mag worden geplaatst. Het maken van sushi in het restaurant Bancho Sushi lijkt op het misschie hectisch, maar al snel krijg je hulp van medewerkers. De stress komt in ieder geval nooit tot het niveau van een game als Overcooked. In Dave the Diver lijkt bijna alles rustgevend te zijn. Van de jazz-achtige muziek in het restaurant tot de elektronische soundtrack onder het oppervlakte van de zee, dat bij vlagen doet denken aan het Amsterdamse duo Weval.

De game leunt wel heel erg op het feit dat je allebei de gameplay loops leuk moet vinden. Zelf kan het duiken mij een stuk meer bekoren dan het klaarmaken van sushi voor de gasten in het restaurant, maar ik kan me ook voorstellen dat je het vrijspelen van de verschillende gerechten voor chef Bancho een van de meest aangrijpende onderdelen gaat vinden. Wanneer ik met Dave naar de dieptes van de oceaan duik is Dave the Diver voor mij de ultieme rustgevende game, die perfect is ter afwisseling van shooters of andere games waarbij vaak ontzettend hard je best moet doen.

Game vol charme

Naast een aansprekend verhaal en prachtige graphics zit Dave the Diver ook boordevol met interessante verwijzingen en sterke humor. Dat begint al bij de grappige voice acting, wat een soort brabbeltaaltje is zoals in de Sims. Ondanks het feit dat er geen volzinnen worden gesproken weet dit de personages in de game toch een bepaald karakter mee te geven. Daardoor krijgen de personages in Dave the Diver veel meer persoonlijkheid dan je zou denken.

De verwijzingen komen op de briljantste manier tot uitingen, met als hoogtepunt de Marinca app. Misschien kunnen we het beter Fishmon noemen want het eerste personage dat je tegenkomt met de introductie van dit gedeelte van de game doet wel heel erg denken aan ene Ash Ketchum uit Pallet Town. Het is een hilarische manier om te brengen dat een van de vele side quests van de game het verzamelen van zoveel mogelijk vissoorten is. Het gaat zelfs zo ver dat je kaartjes krijgt van de verzamelde soorten die dan weer moeten lijken op Pokemonkaarten.

Die charme van de game is ook terug te vinden in Bancho Sushi, waar de chefkok wel heel veel liefde in het eten legt. Op dit vlak doet Dave the Diver soms denken aan de anime-films uit het repertoire van Studio Ghibli. Het getekende eten en de animaties die horen bij het klaarmaken bestaan nog steeds uit pixels en zijn alsnog om je vingers bij af te likken.